Karadağ’dan adı gelir.
Yürekler onu hep bilir.
Dilese bu can ona ölür.
Ömrümün fermanı hazar.
Yücedir başı Munzur’a varır.
Elleri ardında fikrime durur.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
