Hazannüma Şiiri - Ayşe Uçar

hatırla ey sevgilim
kalbimin kırsal bayırlarının çiçekli baharı
her esintide sana kavuşup kavuşup ayrılan yeşil dallarımızı
aşk şarkıları fısıldayan kıvrak melodileri

ah! her eşiğime adım atışında hayalimi mutlandıran
içimi kımıldatan gülen penceremdin

şimdilerdeyse
müsveddesi bol yalnızlık şiirleri yazıyorum
nesli tükenen porsuk ağaçları gibi küskünüm kendime
okyanuslarda çürüyen bir kütük gibi itiliyorum sensizliğe
ah bulamıyorum seni neredesin
hiç
b u l a m ı y o r u m

usumun derinlerinde lafazan vesveseler gibisin
deliliğe nazır vakitlerde dönüp dönüp savruluyorsun
kalbimin sahrasında avare avare gezen döngele dikeni misin
hep gölgenle dans ediyorum
aşk böcüğüm nerdesin
ey sevgilim
n e r e d e s i n

aynalarda ki
seni hatırlatan off o çılgın yansımalar
o usul usul ruhumda çıtırdayan çıralar
alevi bol hatıralarda ah o yangın bakışlar
olamaz
yine t u t u ş u y o r u m

bu sonsuzluğa mahkum körebe oyunu
yıllar yılı tekrar tekrar
oynanan

nerede o varlığımı
şenlendiren ovaların günebakanları
ah! o baharımın lir kuşları gökyüzünün bu kekeme bulutları
bahçesi yanık hala kokusu canlı fesleğenim
göğsümü yaralıyor biteviye kurşunların
bende kala kaldı bu saklı sevdan

tutkunla közlenen
susuz günlerimin diri diri açan mezarlık çiçeğim
ah! n e r e l e r d e s i n
muhannet sevgilim

5.08.2023