Hazanlarım üşür gecelerinde

Soğuduğunda toprak
Hazanlarım üşür gecelerinde...
Terazisi bozuk bir zamandan arta kalır
Saçlarına gizlediğim vakitler...
Çöl gecelerine bırakırım titremelerimi...
Silinir kumlara kazıdığım tüm isimlerin
Rüzgarlar bırakmaz yağmurlara sevdamı...

Çok vaktim kalmadı buralarda
Yalnızlıkların çekip gitti birer birer koynumdan
Kendimle baş başayım ve sokaklarınla
Son adımlarım sayılı tespih taneleri kadar
Kaldırımların, sokak lamban ve yıkık duvarlar
Biraz da gözyaşıma sakladığım intizarlar
Bir bilsen, bir bilsen aaah
Yüreğimin içinden güzlerin yağar...

Yoluma serili asfaltlar çağırır beni sanki ölüm
Sanki ölüm, aklım, fikrim sensizliğe kördüğüm...
Yalınayak gücenmelerim ve ben
Ve hayalin ve sen
İşte kervanım işte hayaline göçüm...
Mataram dolu değil, varacağım hanlar uzak mı uzak
Gecelerim tekin değil, sensizliğim bana kurulmuş en büyük tuzak...
Saklımsın, sırrımsın, aciz kaldığımsın diye düşünme sakın
Vaslın Kaf Dağının ardında da olsa
Varacağım ne sensin ne senin hazanın
Varacağım bir yer varsa o da nan gibi aşkın...