Ben gibi yorgun, sarı yapraklar,
uçuşuyor, tek tek, kuru dallardan başıma.
Yorgunum dediysem, yıllara beni sor;
yar yerine, hazanın matemi, girer oldu koynuma.
Günün, güneşini öldürerek,
geceyi, bir dost gibi, kucaklayıp sarıyorum bağrıma.
Teselli vermiyor artık bana, tatlı yarin hayali;
anladım, mümkün olmayacak, geri dönmek, aşkın şafağına.
Kayıt Tarihi : 1.11.2014 16:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Önal Irgıt](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/11/01/hazanin-matemi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!