Hazanın Hüznü Şiiri - Sebati Manav

Mevsim güze döndü, vakit artık hazandır
Sarardı yapraklar, havada ayrılık kokusu var
Göçerler çoktan toparladı, kıl çadırlarını
Düştüler yola, ince tozlu patikalardan
Yaşlı gözlerle el salladık arkalarından
Kıvrılarak uzaklaşan göç, hatıralarla yüklü
Bir bir veda ediyor vakti gelenler, yüzleri hüzünlü
Terk ediyorlar kurdukları hayatları, sessiz sedasız
Boyun büküp rıza gösteriyorlar kaderlerine
Dalından yere düşen, sararmış yapraklar gibi
Son kuşlarda havalandı, yuvalarından
Dalgalı deniz gibi gökyüzü uçuşan kuşlardan
Sonbaharda hazırlanıyor göç etmeye yayladan
Yakındır artık, beyaz örtünün de gelmesi
Yaşanıyor yaylada, her mevsimin ayrı bir hikayesi
Yazı ayrı güzel, kışı ayrı güzel ama hazan başka
Güz hazanı, hazan hüznü getiriyor, gözümde yaşla
Ne zaman hazanı yaşasam yaylada
Benimde içimden bir şeyler kopup gider onlarla
Kalmak mı daha zor, gitmek mi bilmiyorum?
Bir gün benimde hazan mevsimim gelecek, biliyorum
O gün bende veda edeceğim, gözümde yaşlarla
Son kez dönüp bakacağım yaylaya el sallayarak
Sonra bende göç edeceğim, gidenlere katılarak

Sebati Manav 08 Kasım 2025