Hazanın Bağrından Kopan Fırtınalar

Şakımaya hazır bülbül,ürkek bir keklik
Bir bçerin ürküttüğü bıldırcındın
Sararmaya yüz tutan hayatımın tarlasında
Altın sarısı başağa durmak için
Yeşil rengin istasyonlarına uğrayarak
Dönerken gözlerinden damlayan bakışların
Kara bir bulutun uğultusuyla kopmuştu
Hazanın bağrından kopan fırtınalar

Saçlarından esen rüzğar habercisiydi
Taze aşkın bahardan kışa geçişinin

Tenha bir yamacın böğrüne kondurulmuş
İğreti bir evin penceresinden sızan
Fersiz gaz lambasının ışığı gibiydi
Terkettiğin şehrimin sokak lambaları

Dolaştım yaslı pınarların damarlarında
Diz çöküp oturdum özleminin sandalına
Çırayla dama indiğim günler gelir aklıma
Boğazıma düğümlenen kara bulutlu gecelerde

Bilmediği bir limandan ayrılan gemilerin
Bir kenara koyamadığımız dingin yalnızlığıyla
Yine mi hasret kalacağım
Gözlerinin ufkunda doğacak güneşe
Avuç avuç sevgi ek nadasa bırakılmış
Sevgiye susamış tarlalarımın kalbine
Bu gönlümün yandığı yeter aşkın ateşinde
Özlemle terbiye oldu hasretin örsünde.