Hazani Şiiri - Hasan Hazani

Haksızlığa sabır edip durmazsın
Nede huysuz hallerin var hazani
Ağzını kapatıp dilin tutmazsın
Nede durmaz dil'lerin var hazani

Gözünü yummayı öğrenemedin
Tarafsız durmayı öğrenemedin
Sessizce kalmayı öğrenemedin
Nede rüzgar, yel'lerin var hazani

Bazenki düşersin bazen kalkarsın
Bazenki sönersin bazen yakarsın
Bazen durgun bazen çağlar akarsın
Nede azgın sel'lerin var hazani

Haklıların, haklarına bakarsın
Haksız düzenlere çomak sokarsın
Zalimlerin başlarına çakarsın
Nede durmaz el'lerin var hazani

Mazlum'ları, garip'leri seversin
İnsanlığın haklarını översin
Emekcinin yollarından gidersin
Nede yormaz diz'lerin var hazani

Çıkarcılar sana selam vermezler
Menfati yoksa seni sevmezler
Gittiğin yerlere bakar gitmezler
Nede belli iz'lerin var hazani

İlimsiz, bilimsiz umut pişirir
Kismetim bu diye çalar, aşırır
Ümmetci, hırsızsın dersin şaşırır
Nede ağır söz'lerin var hazani

Gülerken ağlayan, ağlarken gülen
Ölürken yasayan, yasarken ölen
Kendi dert'lerini paylaşıp bölen
Nede türlü biz'lerin var hazani

Hazani'yim derki özüm sözdedir
Yanarım, sönerim közüm sözdedir
Kişinin niyetti deyim, göz'dedir
Nede ağır tez'lerin var hazani.
(h.hazani)