Hazandır Gurbet Şiiri - Mecit Aktürk

Ayrılıktır atadan, anadan... ya da yârdan
Mehtapları aysızdır, güneşi kızıl kardan
Bir piri fâni yapar gencecik bahtiyardan
Kaf Dağının ardıdır... ıssız Fizan'dır gurbet
Fırtına kar borandır; dârü'l hazandır gurbet

İnletmekte mahirdir üzmekte hayli usta
İmzası vardır hatta her gece bir kâbusta
Gam olup kalbe yağar yaz günü Ağustos'ta
Hüzzam çalan dertli ud, garip ozandır gurbet
Fırtına kar borandır; dârü'l hazandır gurbet

Pençesine düşene kahrı yetmezmiş gibi
Ağıt yazmaya zorlar, pişman eder edibi
Karanlık bir kuyudur, kabire çıkar dibi
Neşenin boğazında yağlı urgandır gurbet
Fırtına kar borandır; dârü'l hazandır gurbet

Ne sahara çölünden, ne kıştan geri kalır
Bir nebze neşe verse kepçeyle geri alır
Kahvelerden köpüğü, çaydan şekeri alır
Ağızlarda buruk tat, feryat-figandır gurbet
Fırtına kar borandır; dârü'l hazandır gurbet

Kim demiş toprak aynı, ovası dağı birdir
Kim demiş ırmak aynı, yaylası bağı birdir...
Vatandan uzak iller karanlıktır... zifirdir
Sabah sökmeyen şafak, doğmayan tandır gurbet
Fırtına kar borandır; dârü'l hazandır gurbet

Farklı işler ay ve gün, doğaya dair yasa
Geceleri uzundur, gündüz oldukça kısa
Bir yaradır kanayan, kapanmayan... hülasa
Tenden içe virane, yıkık bir candır gurbet
Fırtına kar borandır; dârü'l hazandır gurbet

Ayırdıkça asırlar beşeri El Emîn'den
Ne mümkün kalbi çekip kurtarmak eleminden
Gurbet serde, sînede; sır âhın kaleminden;
On beş asırlık hüzün; zârdır, hicrândır gurbet
Fırtına kar borandır; dârü'l hazandır gurbet