Hazanda öldün Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

....Yıllardan,9 Kasım 1990 saat 7.30, giyinmiş kuşanmış işe gitmek üzere son kez hazırlıklarımı yapıyordum ....Tuvalete girdim ve kabız olduğum için zorla da olsa tuvaletimi yapıp çıktım daha kapıdan çıkar çıkmaz, bana ne olduysa oldu birden serap görür gibi hayatımın tüm geçmişi film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden. ....O anda,dizlerimin bağı çözüldü,düşecektim ve oracıkta hemen öleceğimi sanarak şaadet getirirken,ölüyorum bana doktor çağırın diyerek bayılmışım. ...Artık gayrısını hatırlamıyordum günler geçmişti ve ben bilinçsizce hastanede yatıyormuşum, ....Bir ara kendimi versay sarayının, çiçeklerle süslü ünlü bahçesine bakan odasında yatarken gördüm kendimi,yanımda bulunan pencerenin önüne doğada ne kadar mavi güvercin varsa toplanmıştı ve ben onları seyrediyordum,odamdaki yatakta. ....Nasıl olduysa,binlerce güvercin sürüsü bulunduğu yerden uçarak,sarı ve yemyeşil ağaçların karışımı olan ormanlık vadinin üzerine doğru uçuverdi, gördüğüm bu manzara karşısında büyülenmiş bağırıyordum,bakın,bakın şu doğadaki güzelliğe bakın böyle bir manzarayı bir daha bulamazsınız şu güzellliğin bir fotoğrafını çekin diyormuşum ....(Bunu söylediğimi ayıktıktan ve şuurum yerine geldikten sonra yanımdaki bana bakan refakatçim de doğrulamıştı ve benim için şöyle demiş refaktçim orada 'Yahu şuna bakın, biz onun iyileşmesi için dua ediyoruz o ise neleri sayıklıyor demiş.' ....Sonra yanıma gelen doktorları,hemşireleri süzüyormuşum ve içlerinde güzel olmayanları kabul etmiyormuşum,güzel olanlara da Aloha,aloha diye bağırıyormuşum hele iğne vurulacağı zaman hemşirelerin içinde biri varmış varmış ki o olmazsa kesinlikle iğne vurdurmuyormuşum. ...Bir ayı geçkin hastanede baygın şuursuzca ama bilmeden düşünmeden çeşitli olayları konuşarak geçirmişim, ölümüm beklenirken ölümümden ümidimi kesen doktorlar beynimde toplanan kan pıhtısını vakumla alarak, beni yarı baygın taburcu etmişler aradan üç dört saat sonra,kulağıma gelen bazı sözleri algılamaya başladım bu benim benimden çıkan ruhumun bedenime tekrar girişiydi ve saatler sonra tekrar kendime geldiğimde bir de baktım ki hiçbir tarafım tutmuyordu ne kalkabiliyordum nede doğrulabiliyordum nede uzuvlarımı kullanabiliyordum. ...Bu gün Allaha şükürler olsun ki, önce onun emri ile sonra benim gayretim ile yarı yerim tutmasa da diğer tarafımla gezebiliyor kendi işlerimi kendim yapabiliyorum. ....Bu günlere şükürler olsun 'Hoş gelmiş içime ruhum '