Hazanda Gurub Şiiri - Mümtaz Sami Özok

HAZANDA GURUP

İşte hazanda bir gurup vakti,
Bir gün daha soluyor.
Güneş, o kızgın güneş değil sanki;
Koynuna ışıklarını yavaş-yavaş topluyor,
Ateşten bir küre şimdi.

Ufukta kızılın her çeşit rengi.
Eflâtûn tülden bulutlara
Bir kırmızı el tablo çiziyor,
Başlıyor enginde akşam ahengi.

Kumsala uzanan şu altın yolda,
Hayallerim mekik dokuyor.
Umutlarımın parıltısı titrek sularda,
Yüzümü sonbaharın yeli okşuyor.

Süzülürken dallardan yapraklar,
Solgun yüzlerinde ayrılığın yası.
Tek sesten söylüyor gâzeller
Hüznün şarkısını
Ve
Tamamlıyor bu sahnede,
Göçmen kuşları veda valsını.

Dalıyor koynuna mavi suların
Nur damlası yüzüyle güneş.
Alacaya dönüyor rengi kıyıların.
Son ışıklar karanlıkta can çekişiyor.
Yıldızlar siyahlığı birer-birer delerken;
Kanımla boyanan gurup bitiyor...

Mümtaz Sami ÖZOK
(Tuzla, 21 Kasım 1980)
Zirve Beyazı/Uyanan Şiirlerim kitabımdan