Aylar yıllar gelip geçse de sevda çiçeğin ölünceye değin solmasın
Hep gülümseyip dursun yüzün yüreğine gam tasa hüzün dolmasın
Irmaklar gibi çağlayanlar gibi coşsun ömrünce senin gönül pınarın
Kainatta her yerde yılın dört mevsimi fırtınalar kasırgalar kopsa da
Ebediyen dökülmesin bir tek yaprağın eğilmesin kırılmasın tek dalın
Gözlerindeki pırıl pırıl mutluluk ışığın bir gün bile olsa da sönmesin
Gönül bahçendeki yemyeşil rengarenk baharın hiç hazana dönmesin
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
