Ömrümden ömür çaldın sancısı kaldı
Gözüme yaş düşürdün heder ettin Eylül
İzbe bir karanlığın koynunda bıraktın
Güneşi küstürdün gülü soldurdun Eylül
Bak sonbahar yaprakları dalından sökülür
Yüzüme vurur hüznün sen hazansın Eylül
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta