Akşam esen hazan yeli hep aşk şarkısı söylüyor.
Ağaçlarda sonbahar yapraklar dökülüyor..
Gülüm benim sonbahar; bu kalbim seni arar;
Gurbette kalmış gibi, bir düşünceye dalar..
Rüzgârda salınan saçlar; nerde o, o bakışlar?
Hep hayâl moldu şimdi; elâ gözlü kara kaşlar..
Havalarda karardı; uçuşuyor yapraklar.
Sokaklarda sürünen sarışın bir sonbahar..
Gülüm benim sonbahar, bu kalbim seni arar;
Gurbette kalmış gibi, bir düşünceye dalar...
Kasım 1975
Noter n. 3616
Hazan: Güz, sonbahar.
Kayıt Tarihi : 29.11.2007 19:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hazan yelinin etkisiyle savrulan yapraklar, ses çıkarır; sürünerek yüzeylere. Bu ses bir ahenktir, müziktir. Gönül evinin penceresinden seyredenlere. bir şarkı- müzik çağrıştırdı bana. Yazdım bu şiiri bir akşam üstü; köydeki evimin penceresinde. O anın ruh haliydi bu. Oysa ne gülüm ne bülbülüm vardı ortada. Sade gönül evimin bir sesiydi bu... Bu şiir tarafımdan seslendirildi. Düzenlemesini de Sn. Medine Balkarlı Hanım efendi tarafından yapıldı.
hayal olur bütün yaşananlar hatıraları kalır böyle
kaleminize sağlık çok güzel sözler.
Tebrikler Tam puan Zerrin TAYFUR
TÜM YORUMLAR (2)