İstanbul'da, bir lise son sınıf öğrencisidir.
hani bi memet vardı
suçsuz günahsız bildiğimiz,
ranzanın altında üşümsenin diye yorganımızı verdiğimiz
anasının tek evladıymış meğer memet
bir gün mektebe diye yollamış
akşam sofrada bulamamış
-hani bir memet vardı yan koğuşta
Ne oldu, kavuştu mu asumana
Kavuştu astılar darağacına
-Ne idamı, düşmüştü hani dava
Demişti çıkıyordu üç aya
Senden sonra, bir dişli savcı geldi davaya
bir avuç kadın
oturduk öyle kaldırımlara
önüm arkam
kalabalığın tonları
adamlar var karşımda
elleri sılahlı
gözlerinde çiçekler açardı
hiç su istemeyen
ben bakarken görürdüm
yeşillerinin içine
çöl bitkisiydi sanki
kirpiklerinden diken diken
Ya bir alıp veremedikleri var martıların
Ya da üşeniyorlar göçmeye
Karın tokluğuna uçuyorlar göklerde
Karın tokluğuna konuyorlar damlara
Alıp veremedikleri olmasa İstanbul’da
Gitmezler miydi balıklı sulara
Yeni sevişmişiz ya da kavgalıyız,
Aynı şey
Yine içmişiz gözlerimiz kapalı
Sen yaslı
Bir kenarında
Sırtını vermişsin
şiir bazen bir dörtlük bazense tek cümle
bazen double beyaz bir şişenin içinde
yada karnında bir kadının
bir adamın düşünde
belki bir kaldırım kenarında
belkide kaldırımda biten otta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!