Hazan Yaprakları Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Keder dolu dünyada
Sararıp, solan
Yere düşen
Yaprak çığlıkları
Ölüm örerken
Poyraz yemiş
Yelken gibi
Yakan hazan yaprakları
Azgın, hırçın dalgaların kıskancında
Yürek limanıma demir attı
Acılar bende derin izler bırakarak
Sararan yapraklar yaşlar akıtıyor gözlerimden

Derdim, çilem, kederim çoğalırken
Yüreğim hüzün topluyor
Baharı, yazı çoktan unuttum
Beni ezip geçen
Gücüğün soğuğu
Güllerin solmuşluğudur
Hazanlar, kışlar, zemheriler vazgeçmiyor benden

Ölümün kıyısında
Kuruyan güllerin
Çıtırtıları
Paramparça ediyorlar beni
Ayazda üşüyor
İçimdeki feryatlar
Alın götürün baharlara, al-kızıl Newroz’lara katın beni

Karabulutları taşıyan rüzgârlar
Sonbaharlaştırmayın baharları, yazları
Bırakın şu soğuk, karlı, donduran kışları
Tüm çiçekler aça dursun, yapraklar hiç sararmasın gayri

Yüreğimi acıtan her yaprak düşüşünde
Çığlıklarım yükseliyor arşa
Filizkıran fırtınasına
Dayanamıyorum
Solmasın güller
Rengârenk çiçekler
Ölümün değil
Yaşamın kıyısında
Hasret ateşi içimde yanıyor hep
Öpmek istiyorum alnından baharı-yazı tüm seven yürekleri

31.01.2013
İstanbul