Hazan Vurmuş Şiiri - Erdal Balcı

Bir gül açtı gönlümde, soldu, zannederken bahar,

Lâkin o bahâr değil, hazânın gölgesiymiş.

Gökyüzü ağlıyordu, her damlada gözyaşı akar,

Sanki benim derdimi yâre duyurmak istermiş.

Şimdi her yer sessiz, bir zamanlar neşeyle doluydu her köşe,

Bülbül bile gelmiyor şimdi,

Viran olmuş bu yere.

Gözlerim yollarda kaldı,

bakışların bir yâd-ı kadîm şimdi,

Ne bir ses var ne de bir nefes; ıssız kaldı bu yer,

Ufukta bir yıldız kaydı, bitti bütün hayâller.

Bana kalan, bir hatıra ve dinmeyen bu keder,

Vuslatımız mahşere kaldı, gönül ne ister.

Şimdi her yer sessiz, bir zamanlar neşeyle doluydu her köşe,

Bülbül bile gelmiyor şimdi,

Viran olmuş bu yere.

Gözlerim yollarda kaldı,

bakışların bir yâd-ı kadîm şimdi,