Hazan ve Hüzün Şiiri - Hüseyin Atacan

Bahar akşamlarında yıldızlar düşer
Kızıl saçlarının üstüne
Sen taç giymiş bir gül,
Ben, güle aşık bir bülbül...

Uçsuz kıyıları yalarken deniz
Kehkeşanlar gibi akar gideriz
Hasret ateşinin kor alevinde
Yanar pervane misali yüreklerimiz

Ah şu dikenlerin olmasa;
Olmasa şu ölümcül firakın yar!
Mecnun misali çöllere atmasa
Gezdirmese beni diyar diyar

Hüzün akşamlarında ifritler gezer
Ölüm çiçekleri taşır kanatlarında
Kan kokusu salar izbe sokaklar
Gül ağlar, bülbül ağlar
Yar ağlar, ağyar ağlar
Kaldıramaz da bu yükü
Çöker kahrından dağlar

Gecenin böğrüne çarpan figanlar
Tükenir elemin karanlığında
Yer gök sağır kesilir, taşlaşır zaman
Umursamaz feryatları ufuklar
Ve şeytan vecde gelir günah şehrinde
Melekler dua toplar

Ağla ey sevgili, gelen hazandır
Hüzündür yoğuran ruhlarımızı
Artık dünlerde kaldı pembe umutlar
Acılar sarmakta afakımızı