Hazan Vakti Şiiri - Hasan Şenkal

Bir güneşin batışı gibi doğuşuda esrarengizdir.
Bir uçtan bir uca büsbütün bir gizdir
Esir alınmış tüm gemilerim kapında
Sözlerin bana yalnız tek hece lafta.

Meçhul bakışların altında neler gizlidir
Leylak kokusu yalnız sende güzeldir
Bir tebessüm et ey karanfil
Sana ulaşamaz ten gafil.

Susamışcasına seyreyleye semayı
Bunca şeyin bitmez, tükenmez kahrı
Sende mi dünyanın bendemi ahı
Kafdağı misali katmer katmer günahı.

Kıyısız bir gemiydi benliğim
Limansız kalmışcasına suskun mertliğim
Kuşluk vaktinde bir kırlangıçtı yüreğim
Amansız bir bekleyişti zamansız dertliyim.

Ruhum senden neden bu kadar uzak
Kurumuş bir dal mateme tuzak
Kaçamaktı bakışların, kadife tenim
Lafsaya uzanan ürkekmi ürkek elim.

Anlayamazdım bilmem hayalmisin gerçekmi
Yeni bir ay doğuyor ufkumun sabahındayım
Şu karşımda duran senmisin yaşlı çınarmı
Darmadağın hayaller her damla gözyaşındayım.

Ansızın bir çığlık bilmem anlayamadım
Efkarlıyım bugün kendimi kandırmaktayım
Kambur bir adam sırtımda ince bir mont
Martıların umarsız uçuşunda kanatta bir kont

Her kanat çırpışında sana süzülür masmavi deniz
Kumsala vurmuş bir midye kabuğunda bekleriz
Dilin herdem bir meltem estirir
İnsan olmak zorlaştı sözle baş kestirir.

Kalemimin mürekkebinde silik bir gizemdin
Dostun olmuş çiçekler kırda bayırda gezerdin
Zambak kokusuydun içime sessizce sinerdin
Afet bir zulümdü gözlerin,siyah bir inciydin

Yalnızca bir avuç mutluluktu umut
Şen şakrak şarkılardan soğuttun yeter unut
Kafam hep dumanlı maziyi anıyorum
Güneşin batışını sensiz seyrediyorum.