ko’ma beni gözlerinle gül mevsimidir ölürüm,
seni sende değil be kendimde bulurum.
geçen eylüldür durur ende gölgesi
ıslak kaldırımlara düşüyorken sevdanın sesi
ko’ma beni gözlerinle gül mevsimidir ölürüm
bilmezsin gözlerinizde yaşamak ölmekle birdir,
dağıt istersen saçlarını korkuyorum durgunluğundan,
rüzgarlardır benim tesellim gözlerime bakma,
tut ellerimi no’lur ürküyorum yalnızlığımdan
eski bir sevdanın hüznü taşıyor gibi kucağımdan,
ko’ma beni gözlerinle gül mevsimidir ölürüm.
Kayıt Tarihi : 4.7.2004 19:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhittin Ulupınar](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/07/04/hazan-sarkilari.jpg)
BEZİRGAN DERGİSİNDEN tanıdığımız dostumuz yolun açık olsun emi :)))
TÜM YORUMLAR (1)