Hazan Rüzgarı Şiiri - Çağlar Aşık

Bir hazan rüzgarı eser dostlar ruhumun derininde.
Dinmeden hep eser ruhumun en derin gizeminde.
Gizlemek istesemde gizleyemem, ayandır hepside.
Bir gün inanıyorum, dinecek bu hazan esintileride.

Kavuşmak elbetteki ne kutlu, ne müjdeli, umulan bir sondur.
Tadına doyulmayan kokusuyla, buram buram bir yolculuktur.
Her baktığın, gördüğün, kokladığın Ona giden birer yolcudur.
Kavuşmak hasretiyle aşkıyla durmadan hep kavrulduğundur.

Nasıl anlatabilirim dostlar, söylenemeyenleri?
Nasıl duyurabilirim dostlar, duyulamayanları?
Nasıl hissettirebilirim dostlar, hissedilemeyenleri?
Nasıl gösterebilirim dostlar, gösterilemeyenleri?

Bu sözlerim, avarenin öylesine bir sözü sanılır.
Okuyanlar, anlamakta, daima hür ve özgür bırakılır.
Dilerim bu hislerim, tüm dostlarca, hakkıyla anlaşılır.
Lutfu ebediden, temaşa rızası, kor gönül aşkıyla umulur.

İstanbul – 07.07.2005