Hazan Ömrüm Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Hazan Ömrüm

Bir cemre misali gönlüme düştün,
Hazan ömrüm bahar oldu elinde,
Bu kalbim kaçtıkça peşine koştun,
Kırık kanat yuva düşler ilinde.

Bahtım gülmez bu talihle yüzüme.
Hasret gelip sindi benim özüme,
Yandım desem kim inanır sözüme,
Efsun mu var yarim senin dilinde?

Geçilmiyor duyguların önüne,
Aşk rüzgarı sürer kendi yönüne,
Dönüp bakmak fayda vermez dününe,
Boğulurken bu sevdanın selinde.

Bülbül öttü yine hazan dağında,
Aşk yeşerdi gül kokulu bağında,
Meğer gönlüm hala sevda çağında,
Hangi çiçek açmaz yarin dalında?

Yürek sesim; koş sevdana, gül dedi,
Madem senin adın gonca gül dedi,
Aşk korunda yanıp olsan kül dedi,
Maşukunu koyma kendi halinde.

Bu yaman aşk oldu benim baharım,
Boşa değil kalbimdeki bu harım,
Kaynadıkça hep artıyor buharım,
Damla damla topla beni gölünde.

Mustafa Hoşoğlu
22.12.2014