Hazan Olur Şiiri - Avni Gümüş

Gönül bahçesinden usulca esen,
Canevine dolar da tufan olur.
Düşlerde görülen, hayale gelen,
Sinede birikir de boran olur...

Viran etti, odur, sebebi halim,
Yaramı açan da, saran da yarim.
Gülizarı harap edene dilim,
Değmezdi O'na desem, yalan olur.

Gülşende böyle imiş, ömrün bahtı.
Gülün dikeni, yüreği kanattı,
Yaralı gönlü öylece bıraktı,
Saklarım yarayı, bir soran olur.

Sıla gurbet oldu, gurbette sıla;
Bilmem ki bu dağlar nasıl aşıla,
Akıl ermiyor nedene, nasıla;
Düşsem yollara, dertler kervan olur.

Keşkelerim değil boynumu büken,
Onu kast etmedim, pişmanım derken.
Nice ahuzarlarım var, biriken,
Döksem ovaya, taşar; umman olur.

Ne dirlik kaldı, ne gönül bahtiyar;
Bu gönlü eğlemez artık bu diyar,
Usanır ömür, vuslata gün sayar,
Gayri bu eller; bize yaban olur.