Hazan Mevsiminin Çocuklarıyız

Biz ki hazan mevsiminin tohumlarıyız
Soluklanıp dursak da her dem bu hayatta
Her nefesimizle ürkütürüz kırlangıçları
Bir solgunluk daha süslese de sözlerimizi
Hep bir yanıyla arkamıza bakar gözlerimiz

Dağılıp gider dediğimiz her mevsim
Bir güz daha bırakacak koynumuzda
Biliriz.
Olmadı,
Doğmayacak bir daha,
Güneşin ömrü bu kadarmış
Dedirtecek en sonunda bize günler, bunu da…
Biz ki hazan mevsimiyle büyümüşüz