Hazan Mevsimine Dalarcasına

Canın bir bardak çay istese,
Alır demler içersin doyasıya.
Veya uykusuz mu kaldın,
Sayarsın kırk koyunu bir bir,
Ardından dalar gidersin rüya alemine.
Ama iş canın kadar kıymetli sevdiğini özleyip,
Hasretini dindirmeye geldi mi olmuyor bazen.
Bizim neyimiz eksik kır çiçeğim.
Yolunda gitmeyen ne var ki,
Kısacık mesafeler bize gelince fizan olup çıkıyor.
Yüreği çomaç gibi sıkıp duran sensizliği,
Yalnızlığımı yenmeye çalışıyorum günlerdir.
Boğuşuyorum adeta aşk denizinin dalgalarında.
Sevdam adına her şeyi düşlüyorum.
Gönül diyor bırak her şeyi,
Sadece seni al git ta uzaklara...
Sevgilistana doğru.
Ellerim nasır olana,
Su toplayıp çatlayana kadar çalışayım.
Vefasızların yanından uzaklaşayım.
Seninle acı bir soğan,
Kuru bir ekmek yiyeyim sadece.
Yeter ki ruhum huzurlu,
Gönlüm dilediğince sevilmenin tadına varsın.
Özlem dağlarına sünger çeksin yüreğim.
Kavrulsun bedenim sıcaklığından,
Cennetin meyvesinden yiyelim,
Toprağın üstünde Tanrının verdiğince.
Şükür aşkımız,
Sadakat sevgimiz olsun,
Dualar ise aldığımız nefeslerce.
Sarılsam hiç ayrılmamacasına sinene.
Candan çok sevilmenin huzuruyla,
Öyle bir yatsak ki,
Bir daha aşk uykusundan hiç uyanmamacasına.
Seni seviyorum desem ölene dek haykırırcasına.
Yine hüzünle hazan mevsimine dalarcasına...

16 Eylül 2002 Ankara.