Hazan Mevsimi Şiiri - Abdurrahman Tümer

Gönül bahçemin güllerine
Solgun rengi değmekte güneşin
Boğaziçi misali zaman;
Akıp gitmekte yokuş aşağı,
Yokuş aşağı sürüklemekte beni
Ne tutunacak bir dal;
Ne de uzanan bir el bulunur…

Mevsimi hazandır bülbülün
Bir ayrılık şarkısı terennüm etmekte.
Bulutlar hüzün renginde artık,
Hüzün renginde yağmur; gözyaşlarımda.

Ağaç dallarında güz yaprakları gibiyim,
Ha düştüm, ha düşeceğim.
Hoyrat bir rüzgar bekliyor beni,
Ha şimdi, ha birazdan sürükleneceğim.

Hayat acı bir tebessümle
Anılarımı fısıldar kulağıma.
Umutlarım, göçmen kuşlar misali
Terk ederken beni birer birer
Çok, çok geride kaldı artık;
O yeşil, o mavi, o kara gözlü tüm sevgililer…

Kar yağar dağlarımın tümüne,
Tümüne kesilir yollarım vaatlerine hayatın.
Kara giyinmiş düşler arasından
Düşer saçlarıma kar misali aklar.
Hisseder gibi oluyorum, o lezzet kesiciyi;
Bir gün, bir gün ansızın gelip,
Şu gönül kafesimi yoklar…