Hazan Mevsimi Şiiri - Ramazan Kocapinar

Hangi kapıyı çalsam, yüzüme kapandı
Dost bildiklerim, dönüp dahi bakmadı
Ancak halden anlayan, bir onlar vardı
O sırdaşım iki gözüm, ağladıkça ağladı
------------------------------------------------

Gül sevdalar yaşamaktı, oysa şu muradım
Hiç beceremedimki, hep dikenlere takıldım
Bir gönüldü dileğim, hep köhnelere atıldım
Altın idi değerim, beş paraya pula satıldım
--------------------------------------------------

Ey gidi gülüm, dualardan eksik etmediğim
Ekmekle su gibiydin, sendin oysa nimetim
Kavuşmayı özlesemde, vuslatına yenildiğim
Nerdesin be söyle şimdi, nerdesin sevdiğim
------------------------------------------------------

Uzun ince ilerlerim, kurup düşle hayalimi
Dönüşü olmayan yola, vurdukça kendimi
Ben çıkmaza daldım, gör şu kof bedenimi
Bittimde zordayım, verirken son nefesimi
-----------------------------------------------------

Bir başımayım, benimle özleşti yalnızlığım
Dert kederim hüzün, hasretler oldu azığım
Baktıkça aynaya, kırarmış olsada saçlarım
Bir tebessümle yazılarım, işte avuntularım
------------------------------------------------------

Günler yaprak dökümüyle, geçiyor hani
Bir sonbahar iklimi işte, tam güz bitimi
Sanki bir ömrün sonu ve film şeridi gibi
Bak zaman yine hüzün, hazan mevsimi
---------------------------------------------------
3 Kasım 2016 - Perşembe 15:50
Kuzey Ren Westfalya / Almanya
Yazan : Ramazan Kocapınar