İlkbahara benzer,
Çocukluğumuz, delikanlılık çağımız.
Kabımıza sığmaz, yerimizde duramayız,
Kavak yelleri eser başımızda,
Hayat dolu, ışıl ışıldır gözlerimiz.
Dünyayı tozpembe görür,
Öyle sanırız.
Yaz gelince, pembe gözlükleri atar,
Siyah beyaz görmeye başlarız.
Duygusallık, akıldan korkar,
Uğramaz olur semtimize.
Sonbahar gelmiştir artık,
Ah, o sonbahar yok mu, o sonbahar,
Ömrümüzün son demi,
Hazan mevsimi.
Savrulur dururuz, kuru yaprak misali.
Tutunacak dal arar gözlerimiz.
Hayata farklı bakarız artık,
Maziyi hatırlar,
Derinden bir ah çekeriz,
Yaptığımız yanlışlardan,
Pişmanlık duyarız.
Kış gelince, hayat durmuştur artık,
Her taraf karlarla kaplıdır,
Bembeyaz kefen gibi.
Dışarı çıkamayız uzun müddet,
Sanki, kabir hayatı başlamış,
Sessizlik çökmüştür üstümüze.
Kayıt Tarihi : 14.6.2010 12:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Uysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/06/14/hazan-mevsimi-89.jpg)
GÜZELDİ HOCAM....YÜREĞİNE SAĞLIK EFENDİM...
şiir dostun kalemine özeldir
şiir şairin yüreğinde gizlidir
mana mana içinde gizli
şair bu gizemin bekçisi
KUTLUYORUM
TÜM YORUMLAR (30)