Hazan Mevsimi Şiiri - Nurettin Sevim

Hicran dolu bir mevsim yaşıyor günlerimiz.
Sineler çoraklaşmış açmıyor güllerimiz.

Hazana döndü mevsim, aylar Muharrem gibi.
Yasla buruk dudaklar, bir girdap ki yok dibi.

Susuzluktan çatlamış bir damla yağmur bekler.
Bakışları can yakar mahzun olmuş yürekler.

Hak, hakikat kaybolmuş, susar olmuş sineler.
Bu hali ifadeye yetmiyor kelimeler.

Böyle yaşamak bir dert, düşünceler karanlık.
Kin ve garaz uğruna unutulmuş insanlık.

Haram-helal karışmış, herkes servet peşinde.
Kişinin fikri neyse onu görür düşünde.

Gönüllerimiz kırık, dimağlarda bir sancı.
Kardeş kardeşe düşman bu ne büyük bir acı.

Ötmüyor hiç bülbüller, uçmuyor kelebekler.
Kalpler kuş gibi ürkek, tekrar baharı bekler.