Hazan Mevsimi Şiiri - Zafer Özkay

İşte geldi hazan mevsimi, işte yeni sonbahar.
Seni tanımadan önce bozkırdım dağlarda,
Seni tanıdıktan sonra düştüm aşk’a.
Sen gittikten sonra kar yağdı dağlarıma,
Yeniden sarardım soldum yine hazan yine hüsran.

Ben seni çok sevmiştim,
Senin için bu candan geçmiştim,
Gözyaşlarımı hep içime akıttım,
Gül misali sarardım soldum,
Yandı yüreğim kor oldu.

İşte bende hazan mevsimi gibi,
Bir sonbahar gibi,
Hani yapraklar birer birer sararıp düşer dalından,
Bende sararıp soldum kurudum düştüm dalımdan,
Hani ağaçlar yaprakları olmadan çıplaktır ya,
Bende sensiz bir çıplağım, sensiz üşüyorum.

Benimde ne hazan mevsimiyle,
Ne de ağaçlarla bir farkım yok,
Tek başıma yaşlanıp gideceğim,
Hani ağaçlar kurur sonra kesilir ya,
Bende bu sevda uğruna kuruyup toprak olacağım.

İşte Hazan mevsimi, İşte Sonbahar İşte Ben.

12.10.2009 - Karaman