Hazan Mevsimi Şiiri - Oktay Güvener

Hazan sarısı sokaklar,
Yapraklar savrulur usulca
Bir sonbahar türküsü,
Göğsüme ince bir sızı,
Birden düşer sessizce..

Kim bilir hangi rüzgâr,
Hangi yalnız sokak lambası
Gizler sonbaharın hüznünü?
Her adımda biraz daha eksilirim,
Düşer peşimden yapraklar,
Ah, kalbim hüzünlenir,
Her zaman bu mevsim gelince.

Ne bir kuş sesi kalır geriye,
Ne bir çocuk kahkahası,
Yalnızca hazan…
Yavaşça iner üstüme,
Bir ağıt gibi sarar beni,
Sarar da susar…

Sarı, turuncu bir melankoli,
Gözlerimde döner,
Tutunamam hiçbir renge
Hiçbir gidişe,
Her şey hazan kokar.
Ve ben, ve ben…