Hazan mevsimi Şiiri - Uğur Karakayacı

Bir kere hazanı tattımı ömrüm
Yıllar yaprak döker, kış olur anne.
Acı tadar, katran kokar her günüm
Mazi gözlerimde yaş olur anne.

İki dirhem bir çekirdek yıllarım,
O yıllardan mirastır günahlaım
Davetsiz misafir, olur ahlarım
Oturup bağrıma taş olur anne.

Arı sanıp besler isen sineği,
Edep bilmez mundar eder emeği.
Acıyla kavrulan merdin yüreği
Namert sofrasına, aş olur anne.

Şafağı zorlarken gecenin fel'i
An çaresiz, yarınlar endişeli.
Nefsime kiraya verince dili,
Hoşgörü, nezaket boş olur anne.

Çığlar düşer çığlığımın sesinden.
Muştu gelir zamanın ötesinden.
Emanet ayrılır, can kafesinden
Sonsuzluğa uçan kuş olur anne.