Hazan Mevsimi Şiiri - Mehmet Nuri Yalçın

Hazana esiyor rüzgarlar
Yapraklar da dökülüyor
Bir bir
Bir esinti
Savuruveriyor umutlarımı
Uzak diyarlara
Kırılıvermiş aniden
Tuttuğum bütün dallar
Başıboş dolanıyorum devr-i alemde
Avare
Yüreğim gebe boranlara
Yaşanacak ne varsa
Yaşandı mı sence
Alıp başını
Terkeylemek bir sabah
Önce gözlerimden
Sonra da bütün dünyamdan
Hani yılmamalıydı herşeye rağmen
Seviyorsa eğer
Hiçbir elemden
Kaçmamalıydı seven
Kaçamazdı da zaten
Beni tarif etmişsin
Anladım
Yaşıyorum şu an alabildiğine
Kimi gün dost oluveriyorum
Yağmurlarla
Bazen de
Ne kadar uzak olsan da bana
Seni düşlüyorum
Biçare
Islatmıyor yağmur eskisi kadar
Eğiyorum başımı önüme
Damlalar düşüyor
Usulca
Biran eşlik ediyor yağmura gözlerim
Çaresiz
Ağlıyorum
Hazan mevsiminde