Hazan Kırıntıları Şiiri - Aygün Yıldız

Hisler vardı,
Umutlar sardı, biliyordum çünkü;
Dallar yeşerecek, çiçekler açacaktı muhakkak!
Hazan kırıntıları, içimde son bulacaktı.
Bir şeyler ters gitmiş olamazdı...

Dağılacaktı kara bulutlar,
Yontulacaktı bunca gönüller.
Biliyordum çünkü; yaşanmazdı böylesine
Çetin ve gaflet içerisinde bu hazan!
Üşümeyecekti eller, böyle olmayacaktı...

Ben yıprandım,
Ben sarardım, umutsuzum çünkü;
Kırıntısı bende kaldı, hazanın, ayrılık tadında.
Bir şeyler ters gitmiş olamazdı aslında,
Biliyordum çünkü; yaşanmazdı böylesine
Bahar yüzü görmeden, titrek dudaklar arasında...

Hüznüm kaldı,
Buruşmuş kâğıtların her satırında.
Heceler, harfler, birbirini asmakta artık!
Yas tutulmaz ki, beyaza sarılmaz ki,
Bir sarımlık tütünle, hazırlanmışken sabaha...
Düştü dilden artık, umudun kelâmı,
Göçtü bizden artık, baharın selamı.
Biliyordum çünkü; yaşanmazdı böylesine
Uğuldarken göz kapaklarımda, hazan kırıntıları...

Aygün YILDIZ
14.02.2019