Hazan ki ne hazan... Şiiri - Niyazi Sakar

Bitti yine ateşli,güneşli yaz günü
Geldi hazanın sarı sarı hüzünü
Gökte parça parça dolaşan bulutlar
Sanki nefesimi tutan koca koca pamuklar...

Yalnız ben değil, başlar ağaçlara yeşillere
Nefes aldırmayan yine o bulutlar
Beyaz rengi ile kefen gibi kapatır; boğar
Şimdi gökte aydan farkı kalmamış güneş doğar.

Böyledir hazan, böyledir sonbahar mevsimi,
Şaire gün doğdu içine ne ilhamlar gelir
Hergün bir parça daha yapraklar düşer
Ömürden eksilen bir bir günler gibi....

Rengi sarardı hastalandı tabiat,tabiatıyla
Yeşil rengi sarıya döndü yatağa düştü
Toprağın rengini aldı toprakta nasibini aldı
Mayısta sorsan böyle olacağına inanırmıydı?

Dinlersen eski insanlardan bu günleri
Konuşurken çözülmez boğazdaki düğümleri
Durduğu yerde ekşir yoğurt olur içilmez
Koyunlardan sağdığı süt dolu güğümleri