Hazan Günleri Şiiri - Vecdi Hatunoğlu

Gökyüzünü karabulutlar sardı
Benimde emellerim vardı
Ne arayan ne soran oldu
Bugün yine sensizim

Daha kaçkere güneşi koklayacağım
Kaç kere yağmur damlalarıyla ıslanacağım
Yere düşen hazan yapraklarını
Sabahın ilk ışıklarında kim toplayacak

Sensiz gelecek güne günah diyorum
Beni bu yerlerden alan sevaba hayır diyorum
Kim derdi ki hayat böyle
Bir kıvılcım ot yanar gibi yanacak

Atlar şahlanmış üzengilerinden kurtulurken
Dört nala giden rüzgara karşı kim korur
Saçların yelesinde şaklayan kırbaçlar
Alazların ortasında bıraktı beni

Yüreğim yanıyor bu akşam yine
Hayatın cilveleriyle oynaşıyorum
Sabahın ilk ışıklarında
Güneşi topluyorum

Ilık bir rüzgar eserken penceremden içeri
Seni hatırladım gelecekmisin tekrar geri
Boynuna sarılıp öpmek isterdim doyunca
Ağlamak geliyor içimden yalnız kalınca

Hatıralarımda yol alırken bir kağnı arabası
Çift süren bir karasabanlı gördüm zifir karası
Ekmeğin ucundaki yoğurtun tadını
Yıllar boyunca yetiştirdiğim iki fidanın parçası

Bak yine bulutlar karardı
Yağmur yağmıyor gök gürlüyor
Pencereden dışarı bakmayın sakın
Senin yollarını herkes gözlüyor

20 Ocak 2010 Ankara