Hazan Gözlüm Şiiri - Rabia Çelik

Bir ayrılık rüzgârı esti sanki aramızdan,
Aldı götürdü benden sevdasını,
Bir burukluk kaldı geride içimi acıtan,
Nedenini bilemediğim bir ayrılıktı bu,
Bir gün bir yerlerde buluşmaktı umudum.

Umut etmek bir gün görecek bu gözler gül cemalini
Ve direnmek geçen zamana sensizlikte yalnız
Onca fırtınalarda sığınacak tek liman
Sessiz soluksuz bir köhne zaman
Alıp getirse esen yeller gül kokunu
Gam yemezdim inan görsem bir kez yüzünü

Neredesin döneceğini bilmeden beklemek seni
Yüreğimde şahlanan özlem ateşi,
İnan kavuruyor tüm benliğimi.
Ayrılık rüzgârlarına kapıldın da uçtun ellerimden

Savurdu seni dönülmeyen yollara
Bense kuytu yalnızlığımla baş başa
Leyl karanlıklarında yazılıyor şiirler sana
Çünkü karanlıklarla konuşuyorum seni

Yalnızlığım tek arkadaş bana
Seni ona anlatıyorum her gün batımında
Şimdi gönlümün hazan zamanı tıpkı gözlerin gibi
Neredesin hazan gözlüm tükendim dön ne olur.