Hazan Gelmesin Kış Olmasın

Yine boran, yine yağmur vurdu tüm yaprakları
Yine ince, narin dallarıyla ağaçlar göverdi
Ela gözlüm haberin ola
Zamansız hazan’da
Yine güneş karadı
Yüzümde
Gülümseme kalmadı
Gece üstüme yürüyor
Çığlık çığlığayım
Gözyaşı döküyorum
Ciğerim salkım-saçak hicran bağladı
Paramparça oldu her anım, her günüm
Hüzünlendim, yine hasretin boğuyor beni
Gülüm ben hem seni, hem baharı, hem yazı özledim

Aldığım her nefeste, çekilmeyen büyük hüzün var
Korkunç bir zamandayız, yaşam paramparça
Elim, kolum bağlı, bir başıma kaldım yine
Utanır oldum karanlıktan, geceden
Borandan, selden, karakıştan
Birde o it sürüsü
Soysuzlardan
Bir acı değil bin acı var
Ülkemde
Dağların eteklerinde
Yoksa gelincikler
Annelerin kucağında
Eğer vurulmuşsa bebekler
Ya da yakılıp-yıkılmışsa köyler-evler
Eğer hükümdarlar, krallar, şahlar
Eşkıyalar
Soyanlar alkışlanıyorsa
Eğer yarı çıplak yarı toksa insanlar, utanırım
Yeter hazinleşmesin günler, bahar olsun yaz gelsin

Artık hazan’da çiçekler, güller, böcekler ölmesin
Yeter artık bitsin dertler, ahlar, feryatlar
Mavinin, yeşilliğin güzelliğine
El ele umutlar ekelim
Pembe düşlerimiz
Gerçekleşsin diye
Mevsimsiz açsın
Tüm çiçekler
Her an bülbüller, serçeler
Şakırdayıp ötsün susmadan
Savaşlar olmasın bebekler, çocuklar ölmesin
Huzurla lokmalarımızı yutalım, gözyaşı dökülmesin

Güneş dünyadan uzaklaşmasın, sıcaklar bitmesin
Papatyalar, zakkumlar, kaktüsler üşümesin
Efsun bakışlarla yarınlara umut taşıyalım
Tırnak ile diş ile yürek ile
Ela gözlüm sevdiceğim
Ayrılık, hasret
Yoksulluk olmasın
İnsanlar aç, çıplak, perişan, huzursuz
Mevsimler hazan, kış olmasın. Aylar Haziran kalsın

Mehmet Çobanoğlu
11.12.2017
İstanbul