Hazan Gazeli Gibi Şiiri - İsmail Türkmen

Sıcacık bir gülümseme olur dudaklarında
Dudaklardan düşer beklemediğin anda
Bakışlar buluşmadan çıkan bir sözcüktür
Ruhlar buluşur dostlukta titrek duyguda
Yakamoz gibi bakıştır güneş sıcaklığında
Sarar da bedenin her hücresini yanında
Bakışlar aynı duygulara bakan gözdür
Vaz geçilmez dosttur gönüller bir anda
Günler geçer ırakta olsa bakışlar bir olur
Özlenir sohbetler düşler bile aynı kurulur
Uzaklarda kalsa da bedenler bir gönüldür
Kara gününde dosta gönül sofrası kurulur
Bakışlar ufka bakar da göremez gözler
Akıl başka yerdedir yaşanmışları düşler
Dostu özler belli boynu bükük gönüldür
Dost bir kem bir kadere küsmüş de gider
Kor düşer ruha, bakakalır yanar da yürek
Güneş karanlık doğar düşe, Huda’ya dilek
Yaşanan en acı, kurulmayası kem düştür
Yıkılır bin bir emekle kurulan dost yürek
Ağlar gözler sis dağı ardındaki güller gibi
Yarılır da giremezsin yağız yerin en dibi
Yıkılan ne binadır ne ulu bir çınar güldür
Ruhun çöker sararırsın hazan gazeli gibi