Ey sevgili bir güz sancısı yaşıyorum şimdi
İçime dolmuş hazanın deli rüzgarları
Ne sabah, ne öğle güneşi ısıtır yüreğimi..
Öyle çok istiyorum ki ömrümden silip herşeyi
Çok uzaklara gitmek var, dönmesem geri...
Bu bir özlem belki yüreğimde yakıcı ve yiti
Hasret mi biriktirdim, yoksa kemirip durdummu ipleri,
Hiçbir bağım da kalmadı şimdi hayatla ilgili..
Ah Azrail baksa bir sırama, yakın mı benim ki?
Böyle yersiz böyle yurtsuz kaldım çekilmiyor eğreti..
Ben sana seni çok sevdiğimi söylemiştim demi..
Orhan KaymakKayıt Tarihi : 9.10.2018 01:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her sonbahar eylülle birlikte aşkın ve ömrün hüzünlü dönemlerini yansıtır doğanın yavaş yavaş ölmesi kışa hazırlanması gibi insanlarda içe çekilir daha bir çaresiz doğayla birlikte kendisininde kıştan sonra baharı görüp göremeyeceği noktasında umutsuzluğa düşerler... öyle psikolojik bir durum yansıyor dizelerden..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!