Hazan Depremi Şiiri - Dursun Tombul

Öfkeleri,
Benekler olmuş
Yüzünde.
Saçları, kir pas içinde.
Surat bir karış, mahkeme duvarı.
Uzaklardan,
Heveslerini yakalamak için
Üzerime son hız,
Koşuşturup geliyor hazan.
Bulunamadı,
Şu garip yaşamın hikâyesini yazan.
Akordu bozuk
Kemanın tellerine takıldı.
Ne varsa sevgi notalarından yana.
Issız sokağın, köşe başında,
Sigarasından
Derin bir fırt çekiyor zaman.
Kaybolmuşluklar uyukluyor,
Treni gelmeyen garda.
Çocuksu elma şekerinin
Tatları hala damaklarımda.
Yaşlı kadının, büzülmüş dudaklarından,
Hoyratça ,
Eski bir gazelin sesi yükseliyor,
Karşıki eski bardan.
Kırık taş plaklarda kaldı,
Yaşayıp, yaşanan.
Yaşamın morguna sürüldü
Masmavi duygular.
Yalancı aşklara dair
Zarlarının atıldığı,
Arnavut kaldırımlarında,
Umutların ölüm dansları var…

(16 Haziran 2011 tarihli 9.şiir kitabımdan)