Hazan Çöktü Bahara Şiiri - Memet Doğan

Yıldızları süpürülmüş
bir gece serdiler önüme
Bulut bulut indi alıcı kuşlar
Bu kaçıncı mermi
şakağımı patlatan
Korumasız
bir güvercin yavrusu yüreğim
Gül gülücükler değil

Sorma gülüm
öznesi çoğul ölümün
Dargın kaldırımlarda
başı boş fişeklerin
Kuytularına sinmiş sevinç
yedi yaşındaki çocuğun
Bakma bu çiçek
böyle açmazdı eskiden
Bu kuş tüyü sabahlarda
acıya kan ektiler sorma

Sevgili bahar
yine hüzünle geldi bu yıl
Çerçevesiz, kapısız
çıplak evlerin bahçelerine
Kurulmuş köşe başlarına
canavar düdüklü makinalar
Kan ister bilirim
Bakma çiçek değil
elindeki azrailin
Elektrik işkencesi kelepçeler
Umut değil ağzındaki
şeker yiyen çocuğun

Sorma gülüm
Bu yıl da hazan çöktü bahara
Yılgısız zamanlar öpüyor
bulutları bak
Oysa portakal çiçekleri altında
oturup geceyi koklamak vardı
El uzatmak yıldızlara
Merak etmek
üvez ışıklarını ufukların
Kim bilir sokulur bakarsın
gün rengine dağlar
Sonra baş kaldırır bulutlara

7 Nisan 1994/ Cizre