Hazan Bülbülleri Şiiri - Kadir Karakulak ...

Yosun tutan gönlümde,rüzgarlarım oldun benim.
Dalgaların gölgesinde,hasretle oynayan hayalim.
Sallanan her mendilin,hasret oyasıydı sevgilerim.
Yaşlandığım acılarla soldu,ıslandıkça resimlerim.

Ömrümün günleri düştü,döndükçe hep gazellere.
Hazan Bülbülleri gibi,mahzun kaldım şu güllerde.
Sitemlerimde ağladım,kırık bastonum gibi izlerde.
Yıllarca sislerimi kovaladım,ağladığım gönüllerde.

Gurbetim oldu gözde,yaşlanan nemli gölgelerim.
Hep çilemin dikenlerinde açtı,solmayan güllerim.
Kurudukça düştüğüm dalda şimdi baharı özlerim.
Yağmura hasret çatlak toprak gibi geçti günlerim.

Ağladıkça zirvede,nemli gözüme çöktü dumanlar.
Gönlümün fırtınası sustu,kaybolurken hep umutlar.
Yandı canım,kor ateş gibi boğazımda aktı soluklar.
Her zaman kirlidir,kopan iplere astığım karanlıklar.