Hazan Bana Şiiri - Ahmet Kara 4

Dostlar başta, arar şimdi
Bulan gitti, hazan bana.
Şair yasta, yorgun şimdi
Gelen gitti, hazan bana.

Bir kenara, düştü başlar
Baktım yüze, çatık kaşlar
Bitsin artık, bitsin kışlar
Gülen gitti, hazan bana.

Gel de sende, yükü taşı
Zehir oldu, baldan aşı
Dökme artık, gözde yaşı
Silen gitti, hazan bana.

Vardı malın, vardı canın
Kimler kaldı, nerde yanın
Canlı renkler, hani tonun
Solan gitti, hazan bana.

Akıl veren, dostlar vardı
Saygı duyan, astlar vardı
Bunu gören, üstler vardı
Kalan gitti, hazan bana.

Hakkı görür, her nazarda
Gönül sende, gül yazarda
Bütün dostlar, bu pazarda
Alan gitti, hazan bana.

Tufan oldu, akıl yelde
Söyler kulu, sazı elde
Akort bozuk, ötmez telde
Çalan gitti, hazan bana.

Arı yapar, çiçek balı
Haktan emir, şifa dolu
Vuslat ister, gönül yolu
Olan gitti, hazan bana.

Hassasi’nin, yeli esmez
Kesse dilin, size küsmez
Alsan bıçak beni kesmez
Şölen bitti, hazan bana
Bilen gitti, hazan bana.

Hassasi