Hazan Bahçesi Şiiri - Aziz İba

Gittin de noldu huzura erdin mi
Coştu mu çiçeklerin yeşerdi mi
Yoksa güllerin diken döktü
Manolyaların misk-i amber mi

Bir garip bahçivanıydım gönlünün
Çok battı dikenlerin ses ettim mi
Solmuştu çiçeklerin gönlün hazan bahçesi
Gece gündüz ektim biçtim yetmedi mi

Güneşin batmıştı gökyüzün karanlık
Güneşin oldum gecen gündüzün aydınlık
Yağmur oldum yağdım kuruyan bahçene
Gözümden akan yağmurlar yetmedi mi

Tek tek büyüttüm ben o çiçekleri
Güneşini suyunu eksik etmedim
Tohumuna sevgi ektim
Çiçeklerine aşk tomurcukları

Sabırla büyüttüm yeşerttim
Bir dalını yaprağını incitmedim
Korkuluk oldum başında
Gece gündüz nöbet bekledim

Benim ektiğim çiçekler narindir
Sakın kırma dalından bir gönül alayım diye
Yaprakları seviyor sevmiyor değil
Yaprağıyla dikeniyle aşk içindir

Talan olursa bir gün gönül bahçen
Gökyüzün kararırsa solarsa güneşin
Gelme artık istemem
Ben ektiğim çiçekleri
Yaprakları kopmuş dalı kırılmış istemem