Hazan Bahçesi Şiiri - Mehmet Nacar

Hazan bahçesinde yürüyen adam,
Arkanda rüzgârlar önünde yağmur.
Zamanın ufkundan batıyor akşam,
Ayakların yorgun dizlerin çamur.

İçinde büyüdün bu sonbaharın,
Altmış yıl yürüdün vermedin mola.
Ağlamaz ardında bıraktıkların,
Çoktan unutuldun devam et yola.

Yazdığın romanda sayfalar yırtık.
Sağlamda feleğe itiraz kaldı.
Boş bırak kalanı, doldurma artık,
Sararmış defterde sayfan az kaldı.

Anılar içinde çırpınan candan.
Bir hayır bekleme, geçenler geçti,
Yaralı sevgilin çıkmaz aklından.
Hayatın yılları onunla göçtü,

Mutsuzluk yolunda çileyen bahtsız,
Yaşamak ne imiş öğrenemedin.
Kendine sultandın ülkesiz tahtsız,
Mutlu olmak varken hiç denemedin.

Hasretin yaşında sevdalı gözler,
Hâla sevgilide gönül durağın.
Hazan bahçesinde ışıldar közler,
Hiç meyve vermez mi sevdalı bağın?