II.
yolu uzadıkça uzuyor saçları da
vahasında kendini yeşertiyor.
çölün yalnızlığına düşüyor
göğüs uçlarında biriken ter.
zaman geçtikçe üzerinden çürüyor
suda unutulmuş güzel.
delirmekten yorulmuş da ölmüş
içinde büyüyor köksüz bir nilüfer
gölgesini kaybettiği yerde bekliyor.
İle, Mayıs-Haziran 2007
Asuman SusamKayıt Tarihi : 18.4.2016 13:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!