Hazan Bağları Şiiri - Zeynep Ünaldı

Saklayıp gözümden sızan yaşları.
Sildim yüreğimden türlü hülya yı.
Kanatıp içimdeki derin yarayı.
Meskenim oldu hazan bağları.

Of çekip inlettim koca dağları
Dolanıp dururum türlü diyarı
Tükenmiş ömrüm doldu miadı.
Dilimde türkü hazan bağları.

Zannetme uzansam yetişmez elim
Bükülmüş belim lal olmuş dilim
Nicedir senden ayrılmış yolum
Sılama giden yol hazan bağları.

Bazı yağmurlu bazı boran kar.
Bu fırtınada güneş mi doğar.
Sarı gazellerle bezenmiş yollar
Talan mı olmuş hazan bağları.

İçlenip bülbülün hazin sesiyle.
Ne büyük yara var bak sinesine.
Mutluluk dikmiştim gül bahçesine.
Şimdi ismi oldu hazan bağları.
zeynep ünaldı

Bülbül o bağa gül için geldi,
bilirmisin gülü ne için sevdi,
açmasını görse aşkı biterdi,
bülbüle mekan oldu hazan bağları SELAMİ TIRAŞLAR

Bülbülü dalında ağlar koymuşsun.
Baharın bitmeden neden solmuşsun.
Ayrılık elinden naçar kalmışsın.
Aç yüzün göreyim hazan bağları. ÖZLEM ÇETİN