Sen bende yokken...
Tüm imkansızlıklara gebeydi yaşam.
Hangi pencereden baksam,umutsuzluktu..
Çiçeklerin rengi vardı,fakat kokusu yoktu..
Yazın ortasında hep üşürdüm! ! ! !
Çünkü hep kar yağardı sırtıma....
Umutları bugün yolcu eyledim.
Seni aldım,benli hüzne beledim.
Dağıldım parçalara off,aman diledim.
Git ölüm! ! ! ! ! ensemde durma benim....
Nafile,bu acı iflah olmaz,kederim.
Ayrıldık işte seninle,kartaneleri gibi.
Dokunmadan tenlerimiz,toprağa karışacak.
Verilen yeminler,umutlar,dondu buz gibi.
Buruk bir his kaldı,yürekte,aşkın külünde.
Hüzünlü şarkılarda ansızın geliyorsun aklıma.
Kırık bir cam gibi dağılıyorsun ardından.
Bilmiyorum! ! nedendir bu kızıl kıyamet? ?
Gönül haneme yağdı ateş topları.
Etiketlediler,yargısız kırdılar kalemimi.
Seni sevmekten ilk kez utandım.
Atıyorum senli ne varsa dipsiz kuyulara.
Aynı şehirde gurbeti yaşıyoruz seninle,ne tuhaf
Hüzün pençesini ensemize geçirmişken,
Yaşanan aşkımızı inkara sürüklerken,
Gönül kırık,kalp sancılı,şiirlerim sana küskün! ! .
Olmazsa olmazınım sanmıştım,aptal kafam! ! ! ! ! ! ! !
Bu sevgiyi gerçek bilip nasılda inanmışım.
Ah! Ebediyetim.göz nurum,yandığım,
Öyle bir aşk ki sana duyulan,
Fırtınası parçalamakta bedenimi vargücüyle,
Sigaram parmaklarımı yakıyor,bir bilsen,bilebilsen..
Yılgın ve yorgun,umudun mahzenindeyim......
Kalemime ayaz vurmuş,satırlarıma kar.
Sessiz çığlığım düğüm atmış,ciğerimi parçalar.
Karartma geceler yar'dı,gözler kanlı ağlar.
Uykuyu seninle bildim,çünkü sen geldin...
Davet vermedim başka gözlere.
Sır vermedim,ben hiç serlere.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!