Hazan Şiiri - Asuman Alp

Satır aralarında bulunmuşlarla başladı
Belki ilk önceleri
Bir ben kalmıştım enkazdan geriye
Bir de paragraf başlarındaki ‘’AŞK ‘’sözleri
Buruktu yüreğim belki
Yaşanmışlıkların mazi olması fikrine karşı
İhtimaller olmazı gösterirken vuslata dair
Akıl çırpınıp dururken
Boğulmamacasına…
Düştüğüm bu deniz yoruyor beni
Tek başıma …
Deniz yine deniz oysa ki
Güneş her zaman ki gibi …
Bir sen yoksun bir de fonda müzik
Zaman bana inat sensizliğimi yüzüme çarpıyor
Deli bir rüzgar olup.
Dört mevsim tabiat sana bürünüyor
Bakıyorum ki yine masmavi bir gecede
Avuçlarımda sadece kurumuş yapraklar kalıyor…
Payıma düşen,
Hazanı yaşamak oluyor...

04.06.2007 (gecenin çığlık dolu sessizliğinde)