Hazan Şiiri - Volkan Kısacık

Şimdi yüreğimin gelgit sahillerinde
Mevsim sonbahar,
Unutulmazlığın hazan bahçelerinde savrulur,
Sararmış hüzünlü yapraklar…
Sözler önemini kaybetti biliyorum,
Kelimeler yetersiz, suskun…
Susukunluğum…
Az sonra
Kaybolacak,yok olacak
Ve
Bitecek bir hayatı
Bilerek
İzliyor olmamdan…
Hep bir Açık kapı bıraktım,
Pişmanlıklar olmasın diye,
Hayatımızı esir alan gurur
Bugün yenilsin diye
Bu yüzden;
Duyduğun öfkeye,nefrete
Bir meltem oldum estim
Estirdiğin kasırgada
Kum tanesi oldum
Savruldum…
Ezildim küçüldüm yok oldum
Karşında…
Durulursun…
Anlarsın sandım…
Dostluğunu istedim,dostluğumu sundum sana
Şüphe duydun…
Tıpkı ölüm gibi;
Bir gün önce sevdik
Bir gün sonra kaybettik…